tag:blogger.com,1999:blog-32180364655997273622024-03-13T07:24:06.733-07:00The old man คนแก่ก็มีหัวใจบล็อกเรื่องราวคนแก่ ที่ "หัวใจ" ไม่แก่Pachuenhttp://www.blogger.com/profile/17855378291420346535noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-3218036465599727362.post-83865894313162307892013-02-19T21:50:00.002-08:002013-02-19T21:50:26.867-08:00test<iframe embeddedform="" formkey="dC1hRE81cXNkcFJfMkduREM5Sm5VSVE6MQ" https:="" spreadsheet="" spreadsheets.google.com="" src="<A href=">https://spreadsheets.google.com/spreadsheet/embeddedform?formkey=dC1hRE81cXNkcFJfMkduREM5Sm5VSVE6MQ</A>" width="760" height="1265" frameborder="0" marginheight="0" marginwidth="0">Loading...</iframe>Pachuenhttp://www.blogger.com/profile/17855378291420346535noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3218036465599727362.post-56279512766631285022009-03-29T09:49:00.000-07:002009-03-29T11:54:09.526-07:00คุณยายบุญเยื้อง<span style="font-size:130%;"><span style="font-family:trebuchet ms;">ฟุตบาทแห่งนั้น เป็นทางเดินริมถนนที่จะมุ่งไปหน้าไปแยกพงษ์เพชร ถัดจากปากซอยวัดบัวขวัญมาไม่ไกล เรียกได้ว่าอยู่กึ่งกลางระหว่างปากซอยกับห้างดังที่เป็นศูนย์รวมเทคโนโลยีและคอมพิวเตอร์ บนเส้นถนนงามวงศ์วาน</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">ณ ขอบฟุตบาท มีหญิงชรานั่งบนพื้นฟุตบาทอันร้อนระอุ เนื่องด้วยแสงแดดอันร้อนแรงของวันแดดแรงยังไม่จางไอความร้อนไปจากพื้นฟุตบาท หญิงชราจึงต้องใช้ถุงกระสอบปุ๋ยกระดำกระด่างปูรองพื้นก่อนนั่ง</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">"ช่วยซื้อขนมหน่อยจ้า" เสียงแหบแห้ง เพราะร้องเรียกให้คนที่เดินผ่านไปมาตลอดได้สังเกตเห็น ว่ามีอีกชีวิตนึงอยู่ตรงนั้น</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">ภาพของหญิงชรากับตระกร้าที่มีถาดขนมถุงใบใหญ่วางอยู่ อาจจะเป็นที่คุ้นเคยของผู้ที่ใช้ถนนสายนี้สัญจรผ่านไปมา แต่จะมีสักกี่คนที่อุดหนุนขนมถุง ถุงละ 20 บาทที่หญิงชรานั่งขาย, จะมีสักกี่คนที่หยุดดูสินค้าแบกะดิน, จะมีสักกี่คนที่คอยหยิบยื่นน้ำใจ และจะีมีสักกี่คนที่ทราบเหตุผลของการนั่งขายขนมของหญิงชราท่านนี้</span><br /><br /><br /><a style="font-family: trebuchet ms;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_PEljJ3kFkyk/Sc-0HSkObTI/AAAAAAAAAAM/MeY21avW1Mw/s1600-h/IMG_7787.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_PEljJ3kFkyk/Sc-0HSkObTI/AAAAAAAAAAM/MeY21avW1Mw/s400/IMG_7787.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5318667722283707698" border="0" /></a><br /><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">บุญเยื้อง...สาวเมืองปากน้ำโพ แถมยังพ่วงท้ายตำแหน่ง ลูกสาวกำนัน อีกด้วย ...ในวัยสาวสะพรั่ง เปรียบเช่นดอกไม้บาน ย่อมเป็นที่หมายตาของเหล่าภุมรินทร์ แต่ผู้ที่พิชิตใจหญิงสาวได้ คือ ข้าราชการหนุ่มอนาคตไกล</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">เมื่อทั้งสองได้ร่วมเรียงเคียงหมอน จึงเป็นช่วงเวลาแห่งความหอมหวาน สาวบุญเยื้องเป็นแม่ที่มีความสุขกับการเลี้ยงลูกชาย 3 คน และลูกสาว 3 คน ลูกๆ ทั้ง 6 คนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา แม้จะไม่มีเงินทองมากมาย แต่ครอบครัวก็มีความสุข</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">มักมีคำกล่าวว่า "ความสุขอยู่กับเราได้ไม่นาน" ข้อนี้เห็นจะจริง เมื่อบุญเยื้องได้พบสัจจะธรรมของการพลัดพราก อันเนีื่่องด้วยสามีวัย 32 ปีได้จากไปด้วยอุบัติเหตุ ในขณะที่เธอมีอายุเพียง 27 ปี</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">ภาระเลี้ยงดูลูกทั้งหมดจึงตกหนักอยู่ที่เธอ แต่ความอดทนต่อสู้ ทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกได้ดี เธอจึงไม่ปริปากบ่น อาบเหงื่อต่างน้ำทำงานหนัก ส่งเสียให้ลูกทั้ง 6 ได้มีวิชาความรู้ ...การค้าขายจึงเป็นอาชีพที่เธอเลือกทำ และทำมาตลอดชีวิต</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">จนกระทั่งลูกทั้งหมด จบการศึกษาและมีหน้าที่การงานที่ดีทำ บางคนเป็นตำรวจ บางคนเป็นทหาร บางคนก็ทำงานบริษัท แต่ละคนก็กระจัดกระจายไปตั้งครอบครัวของตนเองกัน </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">ในฐานะ "แม่" ก็ชื่นใจที่เห็นลูกได้ดี </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">เมื่อล่วงเข้าวัยชรา คุณยายบุญเยื้องมาอาศัยอยู่กับลูกชายที่ จ.นนทบุรี อาจจะเกิดความสงสัย และตั้งคำถาม ว่าเหตุใด คุณยายต้องมานั่งขายของเช่นนี้ ทั้งที่ลูกๆ ก็อยู่ครบถ้วน มีหน้าที่การงานดีดี</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">"ยายมาขาย เพราะจะหาเงินไปใส่บาตร ยายใส่บาตรพระวันละ 2 องค์ บางวัน อยากเปรี้ยวอยากหวาน ก็มีเงินซื้อกิน ไม่ต้องไปขอเค้า ลูกเค้าก็มีข้าวให้กินน่ะ แต่เค้าไม่ให้เงิน"</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">โอวววว ...ถึงกับอึ้ง ในคำตอบของยาย</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">"ทุกเช้า พระมาบิณฑบาตรที่หน้าบ้าน ถ้าไม่มีข้าวใส่ ยายก็ใส่ขนมนี่ล่ะ แล้วก็เงิน 20 บาท"</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">การทำบุญตามหลักศาสนาพุทธเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่มาก และครั้งนี้ เปิดดวงตาให้เห็นว่า การทำบุญสำคัญเพียงใด ยิ่งใหญ่เพียงใด ไม่สำคัญว่าทำบุญด้วยเงินเท่าใด แก้วแหวนเงินทองมหาศาลเพียงไหน ...สำคัญที่ "ใจ" เท่านั้น</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">"ลูกชายที่เป็นตำรวจ เค้าก็บอกไม่ให้ยายทำ บางวันส่งลูกน้องมาจับยาย ยายถามว่า มาจับทำไม ยายหากินสุจริต ถ้าเค้าอาย ก็อย่าบอกใครว่าเป็นแม่ ..."</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">คุณยายบุญเยื้อง ไปซื้อขนมจากมหานาค นั่งแท็กซี่มาเที่ยวละ 200 บาท บางครั้งถ้าซื้อมาสองสามปี๊ป ก็จะใช้มต่อรถที่สนามหลวง นั่งรถเมล์สาย 70 เพื่อประหยัดสตางค์ ขนมที่ขายก็เป็นจำพวกขนมปี๊ป มานั่งแยกใส่ถุงย่อยขาย ห่อละ 20 บาท </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">ช่วงเช้าหลังจากใส่บาตร คุณยายจะมานั่งแบ่งขนมใส่ถุง บางครั้งก็มีหลานชายตัวน้อยอายุ 13 มาช่วย ทำให้ยายได้มีโอกาสนอนเอนหลัง เพื่อเตรียมตัวออกขายเวลาบ่ายสอง</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">พอได้เวลา รถตุ๊กตุ๊กเจ้าประจำก็จะมารับ ในสนนราคา ไป-กลับ 40 บาท และมาส่่งคุณยาย ณ จุดเดิม ช่วงเวลานั้น ก็ยังถือว่าแดดร้อนมาก น่าแปลกใจที่ยายยังแข็งแรง ไม่เป็นลมแดดไปซะก่อน</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">หรือเพราะว่า บุญที่ทำ... </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">ช่่วงเวลาที่ขายก็ไม่มากนัก ประมาณ 7 ชั่วโมง ตั้งแต่บ่ายสาม ถึงสามทุ่ม กลุ่มลูกค้าที่น่าจะอุดหนุนคุณยาย น่าจะเป็นเด็กที่เรียนพิเศษ The brain ที่เป็นตึกใหญ่โต มีนักเรียนเป็นร้อยเดินเข้าออก แต่กลับตรงกันข้าม</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">"เด็กๆ จะเดินไปที่ 7-11 โน่น ซื้อพวกขนมถุงกรุบกรอบ" คุณยายบ่ายหน้ามองไปทางหน้าปากซอยวัดบัวขวัญ ที่ตั้งของร้านสะดวกซื้อ ซึ่งร้านคงไม่คิดว่าคุณยายเป็นคู่แข่งทางการค้า และแน่ล่ะคุณยายคงไม่คิดเช่นกัน แต่ก็เป็นสัจจะธรรม ปลาใหญ่ย่อมกินปากเล็ก</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">รายได้ของคุณยายไม่แน่นอน บางวันก็ร้อยกว่า ถ้าขายเฉลี่ยต่อวันก็ประมาณสองสามร้อย ถ้าขายดีมากอยู่ประมาณห้าหกร้อย ซึ่งคุณยายก็จะรวบรวมเงินไปทำทุนซื้อขนมเพื่อมาขายต่อ</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">"ยายเก็บไว้ซื้อขนมมาขายต่อ ทุนเรามีแค่นี้ บางทีก็ให้หลานบ้าง แต่ไม่ให้เดือดร้อนลูก เงินคนแก่ที่รัฐเค้าให้เดือนละ 500 ยายก็ไม่ได้ บ้านยายอยู่นครสวรรค์ ลูกเค้าไม่พาไป เค้าว่าจะให้เอง แล้วเค้าก็ให้มาร้อยนึง"</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">คุณยายบุญเยื้อง ในวัย 80 ที่แม้จะยังมีสุขภาพแข็งแรง แต่หูก็รับเสียงได้น้อย ตาก็ฝ้าฟาง แม้ "ใจ" ยังไหว แต่ก็ไม่รู้ว่าวันใด ที่ร่างกายจะหมดสภาพ</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">ด้วยจิตกุศล ความตั้งใจที่จะทำนุบำรุงศาสนา ทำให้ยายบุญเยื้อง ยังไม่ยอมเลิกทำงาน...</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">แม้ว่าลูกๆ จะห้ามทำงานนี้ แต่ความมุ่งมั่นของคุณยายก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง พร้อมคำทิ้งท้าย ...กินใจ</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">"<span style="color: rgb(255, 0, 0);">ยายยังทำงานได้ หาเงินได้ เอาขนมมาแลกเงิน ไม่ได้มานั่งขอทาน มันเป็นความภูมิใจ</span>"</span></span><br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_PEljJ3kFkyk/Sc-47fq0iHI/AAAAAAAAAAU/id2v3SK-3cc/s1600-h/IMG_7789.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_PEljJ3kFkyk/Sc-47fq0iHI/AAAAAAAAAAU/id2v3SK-3cc/s400/IMG_7789.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5318673017200740466" border="0" /></a><br /><br />บทความนี้ ไม่สงวนลิขสิทธิ์ในการเผยแพร่ต่อ อยากให้มีคนรับรู้ และช่วยเหลือ ...น้ำใจยังไม่หมดไปจากสังคมไทยPachuenhttp://www.blogger.com/profile/17855378291420346535noreply@blogger.com0